Opstaan en last van opvliegers en duizeligheid. Het voelt alsof mijn lichaam niet meer weet welke kant hij op moet bewegen, ik vlieg alle kanten op. Het is een symptoom van de overgang wat regelmatig voorkomt. Het kan komen door de hormoonschommelingen.
Wij zijn de eerste generatie vrouwen die blijven werken en carrière maken tot ons pensioen en die te maken krijgen met overgangsklachten op het werk. Mijn moeder, nog maar 1 generatie terug, moest stoppen met werken toen zij trouwde, dat hoorde zo. Zij wilde helemaal niet stoppen.
De overgang kan al beginnen rond het 40e levensjaar en duren tot het 60e jaar. Deze vrouwen maken een groot deel uit van de werkende beroepsbevolking. Veel van deze vrouwen ervaren lichamelijke en/of mentale klachten. Werkgevers, leidinggevenden en bedrijfsartsen (nu nog vaak man) hebben vaak geen kennis van de overgang en geen idee wat ze er mee aan moeten. Het wordt gezien als een individueel probleem wat je zelf maar moet oplossen. “Ga maar minder werken of stop anders eerder!”
Door het tekort aan personeel, hoog ziekteverzuim en een grote uitstroom lijkt het ineens niet meer alleen een individueel probleem. Er wordt in rap tempo door zorgverzekeraars en werkgevers (veelal ziekenhuizen) aan werkneemsters cursussen aangeboden over hoe zij met de overgang kunnen omgaan…
Hormonaal lijkt het heel anders te gaan bij vrouwen met autisme! De puberteit en de menstruatie verlopen al heel anders. Er is daarnaast fors meer PMDS (ernstige klachten rondom de menstruatie). Soms herkennen zij zelf deze klachten niet. In de hulpverlening wordt vaak niet gevraagd naar de hormonale status en de mogelijke relatie tot de klachten. Overgangsklachten worden hierdoor soms gezien als symptoom van een depressie of een burn-out en leiden tot uitval op het werk.
Er is nog maar weinig wetenschappelijk onderzoek gedaan naar autisme en de overgang. FANN ( Female Autism Network of the Netherlands) (https://ap.lc/VPchD) doet onderzoek naar hoe vrouwen met autisme de overgang ervaren en in hoeverre dit verschilt van hoe vrouwen zonder autisme dit ervaren.
Het lijkt wel zo dat hormoonschommelingen, het onregelmatige verloop en stoppen van de menstruatie zorgen voor een toename van overprikkeling. Er ontstaat een gevoel van vervreemding van het eigen lichaam, verlies van controle en angst voor de nieuwe levensfase. De overgang kost veel energie en vraagt veel aanpassingsvermogen. Dit is voor vrouwen met autisme extra zwaar. Camoufleren lukt dan minder goed en autistische kenmerken worden meer zichtbaar.
Binnen mijn coachtrajecten voor hoogopgeleide vrouwen met autisme heb ik aandacht voor stresssignalen en stressoorzaken. Hierbij is het ook belangrijk om te vragen naar de hormonale status, en waar nodig voorlichting te geven of te verwijzen naar een overgangsconsulente of een vrouwenkliniek.
